Dzisiaj król Karol XVI Gustaw świętuje 69 urodziny. Niemal cała rodzina przybyła przed południem do Zamku Królewskiego, na którego dziedzińcu miały miejsce oficjalne uroczystości.
Tak jak zapowiedział dwór królewski na obchodach zabrakło Christopher'a O'Neill. Punktualnie o 11.45 król wyszedł na dziedziniec i zajął swoje miejsce na wysokim podeście, za nim w mundurze stanął książę Carl Philip. Zaraz po królu na miejscu pojawiła się reszta rodziny, królowa Silvia, księżniczka Victoria, książę Daniel oraz księżniczka Estelle, księżniczka Madeleine i księżniczka Leonore oraz Sofia Hellqvist.
Tak jak zapowiedział dwór królewski na obchodach zabrakło Christopher'a O'Neill. Punktualnie o 11.45 król wyszedł na dziedziniec i zajął swoje miejsce na wysokim podeście, za nim w mundurze stanął książę Carl Philip. Zaraz po królu na miejscu pojawiła się reszta rodziny, królowa Silvia, księżniczka Victoria, książę Daniel oraz księżniczka Estelle, księżniczka Madeleine i księżniczka Leonore oraz Sofia Hellqvist.
Gdy tyko dwór poinformował, że dziewięć osób ma pojawić się na malutkim balkonie Zamku Królewskiego zastanawiałam się, jak oni wszyscy się tam zmieszczą. Problem został oczywiście łatwo rozwiązany. Rodzina dołączyła do solenizanta na dziedzińcu Zamkowym, zamiast tak jak było w zwyczaju oglądać uroczystości z balkonu. Tradycyjnie królowi towarzyszył syn, książę Carl Philip. Całej rodzinie królewskiej dopisywały humory, bardzo miło popatrzeć na tak rodzinny obrazek.
Coś mi mówi, że mała Leonore bardzo lubi ciocię Sofię oraz wujka Daniela :)
Embed from Getty Images
Na dziedzińcu zamkowym miała miejsce m.in. uroczysta zmiana warty. Król odebrał równie kwiaty i drobne upominki od najmłodszych obywateli Szwecji. Wszystkie panie wyglądają dzisiaj bardzo elegancko. Królowa Silvia nosi fioletowy płaszczyk, który obecnie zakłada podczas większości okazji ze względu na złamane ramię. Księżniczka Victoria ma na sobie nowy, szary trencz (zawsze chciałam zobaczyć Victorię właśnie w takim płaszczyku), Madeleine ma na sobie płaszczyk z Zary, jak sądzę, pożyczony do starszej siostry, Vic już w czasie ciąży z Estelle i po porodzie nosiła go wielokrotnie, jest na tyle luźny, że Madeleine w tak zaawansowanej ciąży mogła spokojnie go zapiąć. Sofia nosi koronkową sukienkę oraz biały płaszczyk Tiger of Sweden. Estelle wygląda uroczo w nowym, wiosennym płaszczyku i spiętych włosach.
Szwedzki expressen zapytał o wrażenia Szwedów zebranych na dziedzińcu: największą uwagę zebranych zwróciły dwie małe księżniczki. Co ciekawe "hitem" podczas obchodów okazała się również przyszła księżna, Sofia Hellqvist.
Jestem wielkim fanem jej i jej organizacji, Projektu Playground. Jest inteligentna i przyjazna. Bardzo dobry dodatek do rodziny, mówi Linnea Ehrnst, 64, która po raz piąty przybyła na dziedziniec Zamku Królewskiego.
Nawet Satu-Maria Munttinen, 46, z Helsinek była oczarowana Sofią
.
Jest ciepła, sympatyczna i piękna. Myślę, że okaże się sukcesem. Carl Philip dokonał fantastycznego wyboru.
Jej dzieci - Jussi-Matti, 6 i Lotta-Maria, 7, dały królowi kwiaty.
Moje urodziny są w niedzielę, ale nie powiem królowi. Prawdopodobnie tylko powiedziemy, gratulacje. Lubię króla i jego rodzinę. Są bardzo ładni, ale Victoria jest moją największą faworytką, mówi Lotta-Maria.
Jestem wielkim fanem jej i jej organizacji, Projektu Playground. Jest inteligentna i przyjazna. Bardzo dobry dodatek do rodziny, mówi Linnea Ehrnst, 64, która po raz piąty przybyła na dziedziniec Zamku Królewskiego.
Nawet Satu-Maria Munttinen, 46, z Helsinek była oczarowana Sofią
.
Jest ciepła, sympatyczna i piękna. Myślę, że okaże się sukcesem. Carl Philip dokonał fantastycznego wyboru.
Jej dzieci - Jussi-Matti, 6 i Lotta-Maria, 7, dały królowi kwiaty.
Moje urodziny są w niedzielę, ale nie powiem królowi. Prawdopodobnie tylko powiedziemy, gratulacje. Lubię króla i jego rodzinę. Są bardzo ładni, ale Victoria jest moją największą faworytką, mówi Lotta-Maria.
Po zakończeniu uroczystości na dziedzińcu Zamkowym, para królewska wraz z wnuczkami pojawiła się na balkonie. Najpierw tylko z Estelle, późnej także z Leonore na rękach królowej.
Jak na razie urywki z uroczystości o ogromną galerię zdjęć możecie zobaczyć tutaj.
expressen, aftonbladet
Dzisiejszy post poświęcony jest Katarzynie Jagiellonce, córce króla Zygmunta I i Bony Sforzy. Katarzyna poślubiła syna założyciela dynastii Wazów. Za post dziękuję Agnieszce, czytelniczce bloga, która ten bardzo ciekawy post, swojego autorstwa, przysłała mi dzisiaj po południu. Wspaniała niespodzianka, nie sądzicie?;)
Być może nie każdy wie, że przed pięcioma wiekami królową Szwecji była nasza rodaczka. Jej 16-letnie panowanie było okresem dynamicznego rozwoju kraju, a życie obfitowało w nieoczekiwane zwroty akcji. Zapraszam Was w małą podróż w czasie.
„Zapomniana królewna”
Katarzyna Jagiellonka urodziła się 1 listopada 1526 roku jako piąte z sześciorga dzieci króla Zygmunta III Jagiellończyka i włoskiej księżniczki Bony Sforzy. Narodziny najstarszych z rodzeństwa – Izabeli (jako pierwszego dziecka królewskiej pary) i Zygmunta Augusta (jako następcy tronu), hucznie świętowała cała Rzeczpospolita Obojga Narodów. Narodzin Katarzyny nie celebrowała nawet Bona. Rozczarowana, że na świat przyszła kolejna córka, poleciła pośpiesznie ochrzcić ją imieniem występującym w rodzinach Sforzów i Jagiellonów, szczególnie mając na uwadze swoją ciotkę Catharine Sforza, - przebiegłą intrygantkę i trucicielkę. Trudno stwierdzić, czy ta dyskusyjna patronka przysporzyła Katarzynie więcej szczęścia czy dramatów.
Mała Katarzyna rosła w krakowskim zamku, w otoczeniu dwóch starszych sióstr – urodzonej w 1522 roku Zofii, przyszłej księżnej Brunszwiku i Anny (ur. 1523), przyszłej królowej Polski. Dziewczęta odebrały dość staranne jak na owe czasy wykształcenie domowe, jednak nie zaznały zbyt wiele macierzyńskiej czułości. Bona wszystkie uczucia i ambicje przelała na pierworodną Izabelę, którą uważała za najinteligentniejszą z rodzeństwa i na faworyzowanego syna Zygmunta. Katarzyna, Anna i Zofia stanowiły raczej orszak przyboczny matki, pojawiały się u jej boku podczas oficjalnych okazji. Zwykle identycznie ubrane, nie skupiały na sobie uwagi. Ich codzienność stanowiły typowe dla ówczesnych kobiet rozrywki jak haftowanie i przędzenie kądzieli.
|
| wikipedia |
Po śmierci króla Zygmunta w 1548 córki Bony przeprowadziły się z Krakowa na Mazowsze, skąd królowa matka nadal aktywnie angażowała się w sprawy polityczne. Sytuacja młodych Jagiellonek przedstawiała się coraz gorzej: uposażenie, jakie przeznaczył dla nich królewski brat było skromne, a one same, z dala od dworu, zaczęły tracić szansę na dobre zamążpójście. Tak królewny dobiegały trzydziestki, więc wieku w tamtych czasach dość kłopotliwego w kontekście matrymonialnym.
Wracająca do rodzinnego Bari Bona rzutem na taśmę wydała za mąż Zofię. 33-letnia królewna została żoną dwa razy od niej starszego księcia Brunszwiku Henryka. Kwestię przyszłości Anny i Katarzyny pozostawiła do dyspozycji syna, który potraktował je w kategoriach przykrego obowiązku, który jak to bywa z obowiązkami - odkładał je z miesiąca na miesiąc, z roku na rok. W międzyczasie odrzucał kolejnych kandydatów do ręki sióstr: niedoszły narzeczony Anny, duński książę Magnus, okazał się być chory psychicznie i blisko dwa razy od niej młodszy. Agresywne zaloty wielkiego księcia moskiewskiego Iwana Groźnego w stosunku do Katarzyny zbywał dość długo, nie chcąc z nim pertraktować. Tak mijały kolejne lata, a propozycje zamążpójścia dla sióstr przychodziły coraz bardziej upokarzające i niegodne przedstawicielek królewskiego rodu. Poważnych kandydatów jak na lekarstwo.
O polskim życiu Katarzyny wiadomo niewiele. Na podstawie portretów historycy stwierdzili, że była najładniejszą z sióstr. Na pewno była w przyjaznych stosunkach z bratową, swoją imienniczką Katarzyną Habsburżanką, niekochaną żoną Zygmunta Augusta. Podobno z wzajemnością zauroczyła się w księciu Ferdynandzie, bracie Katarzyny, ale Bona niechętna Habsburgom, nie chciała słyszeć o kolejnym przedstawicielu tego rodu w swojej rodzinie. Z siostrą Anną łączyła ją równie silna więź, choć Anna była dość przewrażliwiona, płaczliwa i od młodości zdradzała skłonności do dewocji, natomiast Katarzyna miała powściągliwy i stanowczy charakter.
„Zamorski narzeczony”
W 1562 roku do Wilna przybywają posłowie księcia Finlandii Jana Wazy, chcąc wyswatać go z polska królewną. Sprawę postawili jasno – interesowała ich wyłącznie Katarzyna, co na dworze wywołało konsternację. Tradycja nakazywała księżniczkom wychodzić za mąż zgodnie z kolejnością urodzenia. Oburzona Katarzyna wahała się, ale ze względu na afront wobec starszej siostry, kategorycznie odmówiła. Anna jednak schowała urażoną dumę i przekonała siostrę do przyjęcia propozycji, choć musiało ją to wiele kosztować. Katarzyna uległa. Bez przekonania, bez entuzjazmu, raczej z poczucia obowiązku – przyjęła jednak oświadczyny Jana. 4 lub 5 października 1562 roku 36-letnia Katarzyna poślubiła w Wilnie szwedzkiego narzeczonego. Ceremonia odbyła się bez szczególnego przepychu, niemal natychmiast młodzi udali się w zamorską podróż do zamku Jana w Åbo (dzisiaj fińskie Turku).
Na miejsce dotarli po kilku tygodniach, w pełni ostrej skandynawskiej zimy. Katarzyna zabrała do nowego domu imponującą wyprawę ślubną, w skład której wchodziły m.in. modne wówczas, odsłaniające dekolt suknie w stylu francuskim, kolekcja klejnotów, a także stara kołyska Jagiellonów. Dwór księżnej finlandzkiej stanowiło ok. 50 Polaków, w tym 3 księży katolickich i kilku karłów. Przyzwyczajona do przepychu i zamożności wawelskiego dworu Katarzyna przeżyła niemały szok – rezydencja Jana była skromna, a jego ojczyzna wówczas dość biedna i nieco zacofana względem centralnej Europy. Inne były nawet standardy higieniczne. Podobno pierwszej nocy w Åbo cały dwór został dotkliwie pokąsany przez pluskwy, które zalęgły się w dawno nie wietrzonych siennikach.
Jan Waza był jednym z synów króla Gustawa, założyciela dynastii Wazów i jego drugiej żony, Małgorzaty Leijonhufvud. W chwili ślubu z Katarzyną oboje jego rodzice już nie żyli, a na tronie zasiadał starszy przyrodni brat Jana, Eryk XIV. Jan urodził się w 1537 roku, co oznacza, że był młodszy od żony o 11 lat. W późniejszych latach Katarzyna utrzymywała ponoć, że to ona jest o 11 lat młodsza od Jana, co po zsumowaniu oznacza, że odmładzała się o naprawdę wiele lat! Podobno otoczenie nie kwestionowało daty jej urodzenia, co musiało świadczyć o wysokim poziomie szwedzkiej dyplomacji albo o świetnej formie i niezwykłej urodzie Jagiellonki. Aby poślubić Katarzynę, Jan porzucił swoją wieloletnią kochankę Katarinę Hansdotter. Tolerancyjna Katarzyna ujęła męża akceptacją jego przeszłości, w tym czwórki nieślubnych dzieci.
„Więźniowie we własnym kraju”
W 1563 wydawało się, ze małżonkowie cieszą się rodzinnym szczęściem, gdy niespodziewanie spadł na nich cios. Król Eryk XIV oskarżył Jana o potajemne sprzeniewierzenie się polityce Szwecji oraz chęć uniezależnienia i oderwania swojej ziemi od kraju i zajął zbrojnie Åbo. Przyrodniego brata skazał na śmierć i wywiózł do Szwecji, osadzając go z rodziną w zamku Gripsholm koło Sztokholmu.
Z zamku uczynił więzienie, obstawiając go strażą i odgradzając od świata. Pojawia się pokusa ucieczki z opuszczonej twierdzy w postaci propozycji Eryka – oferuje on Katarzynie opuszczenie więzienia i powrót do Polski w zamian za unieważnienie małżeństwa. Propozycja spotyka się z pogardliwą odmową, choć rodzina żyje w ciągłym zagrożeniu.
Podczas oblężenia armatnia kula zdemolowała sypialną komnatę ciężarnej wówczas Katarzyny, a ona sama ledwo uszła z życiem. W połowie 1564 roku Katarzyna rodzi pierwsze dziecko – księżniczkę Izabelę (szw. Elisabet). W spartańskich warunkach dziewczynka zapada na infekcję i umiera w styczniu 1566 roku. Pogrążeni w żalu małżonkowie spodziewają się jednak kolejnego dziecka. W czerwcu 1566 przychodzi na świat syn, który otrzymuje po swoim dziadku imię Zygmunt (szw. Sigismund). W imieniu synka Katarzyna zawarła życzenie długowieczności dorównującej Zygmuntowi Staremu, który dożył sędziwego wieku 81 lat. Na razie życie małego Zygmunta było w ciągłym zagrożeniu, gdyż despotyczny Eryk XIV na wieść o narodzinach bratanka wpadł w gniew i planował go zabić. Zły los odwraca się od książęcej rodziny dość niespodziewanie – rok później książę i księżna zostają uwolnieni. Chory psychicznie Eryk zostaje zdetronizowany w 1569 roku, co oznacza, że na tron Szwecji wstępuje jego brat jako Johan III Vasa wraz z małżonką Katariną.
Małżeństwo Katarzyny i Jana, choć zawarte bez miłości, okazuje się być szczęśliwe, a małżonkowie bardzo do siebie przywiązani. Przy nerwowym i wrażliwym Janie dostojna i stanowcza Katarzyna jest oazą spokoju i rozsądku. Lata niewoli zacieśniły i umocniły więzi pary. Po latach Jan wyznał, że nigdy nie zdradził Katarzyny, choć wierność królewskich mężów rzadko bywała oczywista w poprzednich epokach. W 1568 roku rodzi się najmłodsze dziecko pary, Anna. Mała jasnowłosa księżniczka podobna do rodziny Wazów staje się oczkiem w głowie ojca.
„Królowa Sverige”
Czym zajmowała się Katarzyna jako królowa? Okazała się być bardzo dobrą i roztropną władczynią, mającą duży wpływ na męża i jego polityczne decyzje. Dbała o dobre dyplomatyczne stosunki z Rzeczpospolitą targaną wewnętrznymi kłopotami po śmierci Zygmunta Augusta w 1572 roku. W luterańskiej Szwecji monarchini jest ostoją katolicyzmu i w tej wierze wychowuje dzieci (Zygmunt pozostaje bardzo gorliwym, ortodoksyjnym wręcz katolikiem do śmierci, Anna w późniejszym wieku dokona konwersji). Co ciekawe, w małżeństwie nie ma konfliktu wyznaniowego, choć Jan pozostaje luteraninem ( podobno przeszedł na katolicyzm pod koniec życia). Katarzynę uznaje się do dziś za główne źródło wpływów renesansu w szwedzkiej sztuce i architekturze. Jako córka księżniczki pochodzącej z kolebki renesansu wpływa na męża, który buduje kilka renesansowych zamków, m.in. w Sztokholmie, Uppsali, Kalmarze i Valdstena oraz tzw. „Lustschloss” Svartsjö na jednej z wysp jeziora Mälaren. Pod koniec życia oddaje się dobroczynności względem biednych.
W 1583 Szwecja traci swoją królową. Wiosną Katarzyna zaczyna cierpieć na podagrę i kłopoty z nerkami. Po długiej chorobie umiera 16 września w wieku 56 lat, pozostawiając rozpaczającego męża. Półtora roku później Jan zawiera kontrowersyjne małżeństwo - poślubia młodszą od siebie o ponad 30 lat Gunillę Bielke… wychowankę zmarłej żony, którą Katarzyna zaopiekowała się po śmierci jej matki, a swojej bliskiej przyjaciółki Margarethy Bielke. Król przeżył żonę o 9 lat. Ich syn Zygmunt został królem Polski, a w Szwecji rządził zaledwie kilka lat, tracąc tron na rzecz przyrodniego brata swojego ojca, Karola IX Sudermańskiego. W katedrze w Uppsala do dziś można oglądać przepiękny marmurowy renesansowy nagrobek. Jest to jeden z nielicznych śladów jedynej Polki na tronie Szwecji. Na Zamku Królewskim w Sztokholmie próżno szukać pamiątek po królowej Katarzynie – szesnastowieczna budowla spłonęła i została odbudowana w innym stylu.
Agnieszka J. K.
zdjęcia: wikipedia
zdjęcia: wikipedia
|
| Princess Madeleine Facebook |
Księżniczka Madeleine opublikowała na swoim koncie nowe zdjęcie córeczki, aby uczcić wiosnę.
Dziewczynka z zaciekawieniem przyglądała się wiosennym kwiatkom, już wyobrażam sobie jak świetnie Estelle i Leonore się dogadują. Córeczka Madde jest już naprawdę duża, aż trudno uwierzyć,ten czas tak szybko leci, w wakacje kuzynki będą już dla siebie wspaniałymi towarzyszkami podczas zabawy.
Dziewczynka z zaciekawieniem przyglądała się wiosennym kwiatkom, już wyobrażam sobie jak świetnie Estelle i Leonore się dogadują. Córeczka Madde jest już naprawdę duża, aż trudno uwierzyć,ten czas tak szybko leci, w wakacje kuzynki będą już dla siebie wspaniałymi towarzyszkami podczas zabawy.
Teraz pozostaje tylko czekać do audiencji u Papieża Franciszka i więcej zdjęć uroczej księżniczki
Możemy rozpoznać czapkę Livly, taką samą podczas krótkiego wypadu do Verbier nosiła, mała narciarka, księżniczka Estelle.
W internecie pojawiły się nowe zdjęcia z ostatniego Globalnego Forum na temat dzieci. Galerię zdjęć możecie zobaczyć tutaj.
Możemy rozpoznać czapkę Livly, taką samą podczas krótkiego wypadu do Verbier nosiła, mała narciarka, księżniczka Estelle.
W internecie pojawiły się nowe zdjęcia z ostatniego Globalnego Forum na temat dzieci. Galerię zdjęć możecie zobaczyć tutaj.
Dzisiaj szwedzkie media ujawniły wygląd zaproszeń ślubnych księcia Carla Philipa i Sofii Hellvist oraz kilka informacji.
Pierwsi goście mają zacząć przybywać już o 14.30, ceremonia zgodnie z zapowiedzią sprzed kilku tygodni rozpocznie się punktualnie o 16.30. Zgodnie z Dress Code, panie powinny założyć długie suknie (i tiary) panowie mundury wojskowe bądź smokingi.
Oficjalna lista gości, może jeszcze ulec zmianie, ale to raczej wątpliwe:
- Królowa Małgorzata II z Danii (chrzestna Carla Philip) i jej mąż, książę małżonek Henrik
- Księżniczka Benedikte z Danii
- Leopold Bawarski (chrzestny Carla Philipa) i jego żona księżna Ursula z Bawarii
- Reszta gości taka sama jak na ślubie Madde i Chrisa.
Dzisiaj na Zamku Królewskim odbyło się spotkanie Komisji Spraw Zagranicznych.
Komisja Spraw Zagranicznych pod przewodnictwem króla jest organem doradczym parlamentu i rządu. Zarząd składa się z Prezesa, dziewięciu innych członków parlamentu i dziewięciu członków lub ich zastępców. Również Victoria jest członkiem Komisji.
W pierwszej części serii przedstawiłam Wam tytuły członków szwedzkiej rodziny królewskiej i ich pochodzenie. W tej części postaram się przybliżyć historię Królestwa Szwecji od jego samych początków do objęcia władzy przez dynastię Wazów.
Svear Rike - Królestwo Swewów
Szwecja na "arenę dziejów" wkroczyła na początku średniowiecza za sprawą szwedzkich Wikingów, którzy przemierzając morza posuwali się w głąb kontynentu europejskiego. Dzięki temu, Wikingowie, zwani na terenach Szwecji Waregami, dotarli do takich metropolii jak Bagdad czy Konstantynopol. Jak twierdzą historycy, mieli oni stopić się z ludnością słowiańską i położyć podwaliny pod późniejsze księstwa ruskie (przede wszystkim Nowogród i Kijów).
W tym czasie na ziemiach teraźniejszej Szwecji o dominację walczyły dwa wielkie plemiona, Swewów z północy i Gotów z południa. Wreszcie w X wieku przewagę zdobyli Swewowie, tworząc Svear Rike, czyli Królestwo Swewów. Z tej nazwy ostatecznie powstała teraźniejszym nazwa królestwa - Sverige - Szwecja.
 |
| By Holger.Ellgaard - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=20303793 |
Olof Skötkonung – król Szwecji w latach 995-1021, pierwszy chrześcijański władca tego kraju. Był synem Eryka Zwycięskiego, króla Szwecji, i Sygrydy-Świętosławy, córki Mieszka I. Olof został szwedzkim królem w 995.
Około 1000 roku Olof Skötkonung, ówczesny władca Szwecji dokonał ostatecznego zjednoczenia państwa i przyjął chrzest. Uznaje się, że po nawróceniu Eryka Jevardssona (Eryka IX Świętego) w XII wieku nordyckiego religie pogańskie całkowicie utraciły swoje wpływy w szwedzkim królestwie.
Co ciekawe w średniowieczu monarcha nie miał większego wpływu na władzę, był jedynie postacią symboliczną, a państwo i wojownicy podporządkowywali mu się jedynie w okresie wojny. Dopiero w połowie XII wieku nastąpiła feudalizacja szwedzkiego społeczeństwa.
Folkungowie
 |
| Autorstwa Axel Forssén (1888-1961) - Nationalencyklopedin, credited to Riksantikvarieämbetet, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17992131 |
Birger Magnusson, znany jako Birger jarl (ur. ok. 1210, zm. 21 października 1266) – możnowładca szwedzki, jarl od 1248, regent swego małoletniego syna króla Waldemara od 1250, prawdopodobnie założyciel Sztokholmu. Uznawany za najwybitniejszego męża stanu średniowiecznej Szwecji, twórcę skonsolidowanego Królestwa Szwecji.
Pierwsza znacząca dynastia w Szwecji pojawiła się dopiero w latach 1250-1363 i doprowadziła do ogromnego rozkwitu państwa. Była to dynastia Folków. Regent, jarl Birger Magnusson, który sprawował władzę w imieniu małoletniego syna Waldemara I, dokonał ostatecznego podboju Finlandii i założył teraźniejszą stolicę Szwecji - Sztokholm.
 |
| Autorstwa Nieznany - Ilmari Salomies: Suomen kirkon historia I Suomen kirkko keskiaikana. Helsinki 1944., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=108191 |
| Magnus Eriksson, Magnus II Smek – król Szwecji 1319-1364, król Norwegii 1319-1343, z dynastii Folkungów, syn szwedzkiego księcia Eryka Magnussona i Ingeborgi, córki Haakona V, króla Norwegii. |
Gdy władzę objął młodszy potomek regenta - król Magnus II Eriksson do królestwa powróciły wcześniejsze konflikty wewnętrzne. Pierwsza konstytucja w 1350 roku wprowadziła w Szwecji monarchię elekcyjną (taką jak w Królestwie Polskim). Pierwszym królem elekcyjnym, po detronizacji Magnusa II Erickssona został Albrecht Meklemburski. Szybko został znienawidzony przez Szwedów z powodu jego, niemal ostentacyjnego, uwielbienia niemieckiej polityki handlowej i przede wszystkim niemieckich miast handlowych. Ostatecznie odsunięto go od władzy a koronę przekazano królowej Danii i Norwegii, Małgorzacie I.
 |
| Autorstwa Hans Peter Hansen - Niels Bache's Nordens Historie, 1884, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14586 |
Małgorzata I (ur. w 1353 w Søborg, Dania, zm. 28 października 1412 we Flensburgu) – władczyni Danii, Norwegii i Szwecji.
Monarchini dążyła do zjednoczenia trzech skandynawskich państw, co w przypadku Szwedów zostało pozytywnie przyjęte. Wreszcie w Kalmarze w 1397 roku doszło do zjednoczenia Danii, Szwecji i Norwegii. Monarchą państw Unii Kalmarskiej został kuzyn Małgorzaty I, Eryk Pomorski. Unia przetrwała do 1523 roku, a w czasie jej obowiązywania niemal całe wybrzeże Bałtyku należało do tych trzech państw. Wtedy też pojawił się pomysł stworzenia Dominium Maris Baltici, późnej Szwecja już na własną rękę bezskutecznie próbowała stworzyć Dominium. Pomimo początkowego entuzjazmu Szwedzi zawiedli się na Unii. Wcześniejsze podporządkowanie władzom niemieckim zamieniło się w podporządkowanie Danii. Wtedy też rozpoczęła się trwającą niemal sto lat walka Szwecji o niepodległość. Już w połowie XV wieku wybuchło powstanie, na którego czele stanął Engelbrekt Engelbrektsson, wtedy też po raz pierwszy w historii Szwecji na arenę polityczną wkroczyli obywatele niższego stanu.
 |
| Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=116764 |
Engelbrekt Engelbrektsson (ur. ok. 1390, zm. 27 kwietnia lub 4 maja 1436 na wyspie (ob. Engelbrektsholm) na jeziorze Hjälmar) - szwedzki bohater narodowy i mąż stanu, przywódca rebelii, trwającej w latach 1434–1436, przeciwko rządom Eryka Pomorskiego, króla unii kalmarskiej i urzędników duńskich w Szwecji.
W 1435 roku Engelbrekt Engelbrektsson zginął z rąk szlachty, która nie chciała całkowicie odciąć się od Danii, ani zbytnio wzmocnić stanu chłopskiego. Kolejne sto lat trwały utarczki z władzami Dani. Stany nie mogły zdobyć się na ogłoszenie króla Szwecji i ograniczały się do ustanowienia regenta w okresach większej niezależności Szwedów od Danii. Dopiero król unijny Christian II wprowadzając terror zdołał złamać opór Szwedów. 8 listopada 1520 roku na polecenie Christiana na ucztę zaproszono 82 przedstawicieli szwedzkiej szlachty i patrycjatu oraz dokonano na nich egzekucji. Wydarzenie to nazywane jest "sztokholmską krwawą łaźnią" i doprowadziło do wybuchu powstania antyduńskiego i zjednoczenia wokół Gustawa Wazy. W 1521 roku Gustaw Eriksson Waza uzyskał tytuł regenta królestwa, a dwa lata późnej, w 1523 roku został królem Szwecji, jako Gustaw I Waza.
 |
| Autorstwa Unidentified painter [//commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Template:Unidentified_painter&action=edit&editintro=Template:Translate_this/message przetłumacz] - Images in the public domain since 1938, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6726896 |
Gustaw I Waza – król Szwecji od 6 czerwca 1523.; założyciel dynastii Wazów, ojciec królów Eryka XIV, Jana III Wazy i Karola IX Wazy. Zerwał unię kalmarską i wprowadził monarchię dziedziczną rozpoczynając tym samym budowę silnego państwa narodowego. Zdjęcia i przypisy: wikipedia, informacje: Szwedzki Dom Panujący |
Dzisiaj w ramach "Królewskiej obsesji" przedstawię Wam krótkie rozmowy, które przeprowadziłam z kilkoma czytelniczkami i blogerkami.
Zacznijmy od Patrycji:
Od jak dawna interesujesz się monarchią i jak to się zaczęło?
Zawsze bardzo ciekawiła mnie tematyka królewska, bardzo dużo czytałam o niej w różnych gazetach. Myślę, że momentem przełomowym w zainteresowaniu szczególnie BRK nastąpiło w chwili narodzin księcia Jerzego. Od tamtej chwili zbieram już, wręcz nachalnie wszystko co tylko ukarze się w gazetach nt. Kate oraz całej rodziny królewskiej. Od niedawna zaczęłam czytać o innych rodzinach królewskich, szczególnie tych w Hiszpanii, Szwecji, Norwegii, Danii, Monako. Jednak moje serce już na zawsze będzie należeć do rodziny panującej na Wyspach Brytyjskich.
Która rodzina królewska/ który członek rodziny królewskiej jest twoim ulubionym i dlaczego?
Z całą stanowczością powiem, że jest to Kate Middleton. Lubię ją dosłownie za wszystko:) Ale chyba najbardziej za to, że wchodząc do tak specyficznej rodziny potrafiła zachować własną tożsamość i zrobiła to bardzo "płynnie", z niezwykłym wyczuciem, nie wywołując przy tym niepotrzebnej rewolucji. Bardzo też lubię księżniczkę Victorię ze Szwecji- za jej serdeczny uśmiech, a Estelka to taki radosny promyczek.
Co sądzisz o SRK, który jej członek jest Twoim ulubionym i dlaczego?
Jak już wcześniej wspomniałam, jest to księżniczka Victoria. Innych członków rodziny jeszcze dobrze nie znam, jestem na etapie ich poznawania i wyrabiania sobie zdania na ich temat. Chociaż bardzo podoba mi się działalność charytatywna księżniczki Magdaleny. Pomysł z stworzeniem perfum dla firmu Orifleme, których dochód ze sprzedaży zasili konto fundacji pomagając tym samym innym jest jak najbardziej na plus:).
Opowiedz o swojej królewskiej obsesji
Na to pytanie powinni odpowiedzieć członkowie mojej rodziny, bo to oni muszą znosić codziennie moją ekscytację z powodu każdego nowo ukazanego się zdjęcia księżnej Kate:) Nie ma dnia, abym nie zajrzała na strony poświęcone rodzinom panującym, każdy wycinek w gazety dotyczący tej tematyki musi być mój.
Dzięki stylowi księżnej Kate zmieniłam całkiem swój styl ubierania, w mojej szafie pojawiło się sporo dziewczęcych sukienek oraz butów na wysokim obcasie.
Rodziny królewskie od lat wzbudzają wiele sprzecznych emocji, jedni ich nienawidzą inni kochają, ja należę zdecydowanie do tych drugich. Bo pięknie w dzisiejszych czasach mieć świadomość tego, że tam gdzieś istnieją jeszcze dwory i piękni książęta.
Gabriela:
Od jak dawna interesujesz się monarchią i jak to się zaczęło?
Monarchią na dobre zainteresowałam się stosunkowo niedawno, rok temu w marcu, chociaż po raz pierwszy usłyszałam o niej w 2011, niedługo przed ślubem Kate i Williama. Pamiętam, że w polskich mediach było na ten temat bardzo głośno. Bardzo chciałam obejrzeć transmisję z ich ślubu, niestety, ponieważ był to piątek, musiałam iść do szkoły. Potem jakoś to wszystko przycichło, ja też przestałam się tym interesować i dopiero w grudniu 2012 znowu usłyszałam o księstwie Cambridge, kiedy w wieczornych "Wiadomościach" podano, że Kate spodziewa się dziecka. Jednak i wtedy nie zaciekawiłam się na długo. Znowu minęło kilka miesięcy; w Wielkiej Brytanii, ale też w Polsce zaczął się szał na punkcie Royal Baby, księcia George'a. Razem z mamą czekałam aż księżna z synkiem opuszczą szpital i oczywiście wszystko oglądałyśmy w telewizji. Ale to nie był jeszcze ten moment, kiedy zaczęłam się pasjonować rodzinami królewskimi. Dopiero w styczniu 2014 odkryłam bloga Marty o księżnej Kate, początkowo wchodziłam na niego nieregularnie, ale potem się wciągnęłam i dzięki temu odkryłam inne blogi o europejskich monarchiach.
Jaką rodzinę królewską lubisz najbardziej i dlaczego?
Szczególnym sentymentem darzę brytyjską RK, zwłaszcza Kate i Williama, bo to dzięki nim wszystko się zaczęło. Podziwiam Kate za jej niezwykłą naturalność, szczerość, za to, że jest księżną wspierającą organizacje charytatywne, ale też stara się być normalną, przeciętną kobietą, chodzi na zakupy czy do fryzjera, spotyka się z przyjaciółmi, zabiera synka na spacery czy plac zabaw jak każda mama.
Co sądzisz o Szwedzkiej Rodzinie Królewskiej, kogo lubisz najbardziej?
Szwedzką RK bardzo lubię, staram się codziennie wchodzić na bloga Marleny, żeby przeczytać najnowsze informacje na ich temat. Są bardzo naturalną, bardzo zżytą ze sobą rodziną, zachowują się jak wszyscy kochający się ludzie, nie boją się okazywać uczuć, świetnie było to widać podczas niedawnego ślubu Carla i Sofii czy w programie "Rok z rodziną królewską". Trudno mi odpowiedzieć, kogo lubię najbardziej, chyba księżniczkę Madeleine - kiedy mieszkała w Nowym Jorku fascynowało mnie to, że tam, w Ameryce, prowadziła normalne, spokojne życie, a dopiero kiedy wracała do Szwecji, stawała się księżniczką. Lubię też księżniczkę Victorię i królową Silvię - za to, że poważnie podchodzą do swoich obowiązków i za naturalność.
Opowiedz nam o swojej "królewskiej obsesji".
Codziennie wchodzę na Twittera i sprawdzam, co nowego słychać w europejskich rodzinach królewskich, wchodzę też na blogi (polskie, ale czasem też zagraniczne). To stało się moim rytuałem :) Zbieram też wycinki z gazet, ale moja kolekcja nie jest aż tak duża jak innych fanek monarchii. Do tej pory kupiłam trzy książki dotyczące rodzin królewskich: "W pogoni za miłością" A. Mortona, "Zabić arcyksięcia" G. Kinga i S. Woolmans oraz oczywiście biografię Kate M. Moody "Kate. Księżna Cambridge", mam nadzieję, że wkrótce kolekcja moich książek się powiększy :) Nie napisałam jeszcze listu do żadnego członka rodziny królewskiej, chociaż zbieram się na to od pewnego czasu :) Poza tym oglądam filmy czy dokumenty o monarchii, ale w polskiej telewizji nie ma tego dużo, więc niektóre oglądam na you tubie. Wprawdzie nie prowadzę bloga, ale staram się "udokumentować" swoją pasję i prowadzę coś w rodzaju pamiętnika o rodzinach królewskich, piszę w nim o najważniejszych wydarzeniach dotyczących monarchii. Obecnie mam już cztery takie zeszyty. Czemu to robię? Cóż, muszę przyznać, że uwielbiam pisać, a samo czytanie o RK z czasem przestało mnie zadowalać, chciałam stworzyć coś własnego. Myślę, że w życiu musisz robić to, co kochasz i kochać to, co robisz, więc jeżeli jest coś, co sprawia Ci przyjemność, to rób to i nie słuchaj opinii innych ludzi typu: Po co czytasz takie głupoty?
Od pewnego czasu prowadzisz Twittera, nie zamierzasz założyć własnego bloga?
Dokładnie rok temu w czerwcu założyłam konto na Twitterze o księżnej Kate, niedawno drugie o księżniczce Madeleine. Myślałam o stworzeniu własnego bloga, ale nie założyłam z kilku powodów. Po pierwsze, polskich blogów o księżnej Kate jest całe mnóstwo, nie mówiąc o tych zagranicznych! Oprócz tego pozostaje także kwestia czasu i to jest chyba najpoważniejszy problem. Teraz są wakacje i mam go nawet za dużo, ale nie wiem, jak to będzie, kiedy zacznie się rok szkolny i będę miała bardzo dużo nauki. Podziwiam dziewczyny, które prowadzą blog, czasem nawet więcej niż jeden, i znajdują czas, aby swoim zainteresowaniem dzielić się innymi, mimo wielu obowiązków, może kiedyś ja także znajdę ten czas.
Justyna:
Od jak dawna interesujesz się monarchią i jak to się zaczęło?
Interesuję się monarchią od dwóch lat. Zaczęło się od tego, że szukałam dokładniejszych informacji o księżnej Kate niż te, które pojawiały się w polskich mediach. Później chciałam wiedzieć więcej o innych monarchiach, bo wcześniej mało co wiedziałam.
Jaką rodzinę królewską lubisz najbardziej i dlaczego?
Ogólnie lubię wszystkie rodziny królewskie, ale najbardziej chyba właśnie Szwedzką Rodzinę Królewską, ponieważ ostatnio dużo się w niej dzieje, jest dokładnie opisywane przez ciebie oraz to, że jest ona "ludzka", co przejawiało się chorobą Victorii i osobami, w których zakochiwali się członkowie SRK i tym jak normalnie starają się żyć.
Opowiedz nam o swojej "królewskiej obsesji".
Moja "królewska obsesja" przejawia się tym, że jak tylko wracam do domu, od razu muszę włączyć komputer i sprawdzić co się działo danego dnia w monarchiach; gdy są ważne wydarzenia(np. śluby, chrzty itp.) to staram się zaleźć czas na obejrzenie transmisji, podczas nich cieszę się jakby dotyczyły mnie bezpośrednio(np.: gdy rok temu ogłoszono zaręczyny Carla Philipa i Sofii skakałam z radości ;)).
Ewelina, którą kojarzycie z bloga o księżnej Kate:
Od jak dawna interesujesz się monarchią?
Około roku.
Jaką rodzinę królewską lubisz najbardziej?
Oczywiście Brytyjską :) Ale również Szwedzką, Duńską i Norweską. Od jakiegoś czasu mam fioła na punkcie Skandynawii.
Co sądzisz o Szwedzkiej Rodzinie Królewskiej, kogo lubisz najbardziej?
SRK bardzo lubię, chociaż przyznam, że król jakoś nie przypadł mi do gustu :) A najbardziej lubię nowego członka rodziny, czyli Sofię oraz Victorię.
Opowiedz nam o swojej królewskiej obsesji
Moje zainteresowanie BRK rozpoczęło się od Kate i Williama. Kiedy 29 kwietnia 2011 r. brali ślub, miałam 13 lat. Pamiętam, że wtedy specjalnie przekonałam mamę, żebym nie poszła do szkoły właśnie z tego powodu. Mój upór wygrał i od samego rana nie odchodziłam od telewizora. Nic nie pomogło tłumaczenie mamy, że transmisja zapewne zacznie się ok. 9 lub 10. Po ślubie zaczęłam szperać po Internecie, szukałam informacji o BRK. Tak zaczęła się moja fascynacja. Innymi monarchiami zainteresowałam się dopiero rok, dwa lata temu, dzięki różnym blogom.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Social Icons